W dniu 06.03.2018 Grupa Ratownicza ZSSiL nr 2 odwiedziła Muzeum Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, które powstało w 2006 roku. Siedzibą Muzeum jest Biblioteka Główna im. prof. Władysława Grabskiego, który po zakończeniu działalności politycznej objął funkcję Rektora SGGW.

Uczniowie naszej szkoły obejrzeli zbiory Muzeum, w którym znajdują się dokumenty i archiwalia, fotografie, wydawnictwa, broszury, skrypty, plansze dydaktyczne, meble, pamiątki po osobach związanych z uczelnią, w tym pamiątki po prof. Władysławie Grabskim, dyplomy pamiątkowe, medale oraz dary dla uczelni, a także dawna aparatura naukowo – badawcza, urządzenia pomiarowe, sprzęt laboratoryjny. Muzeum SGGW dokumentuje i upowszechnia historię SGGW w Warszawie, zaliczanej do najstarszych szkół rolniczych w Europie.

Nową tradycją naszej szkoły stała się organizacja finału wojewódzkiego konkursu ortograficznego pod patronatem Mazowieckiego Kuratora Oświaty. W sobotę 10 marca 2018 roku po raz siódmy gościliśmy około 170 finalistów etapów dzielnicowych. Byli to uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum i szkół średnich. Oprócz tradycyjnego dyktanda piszący musieli się wykazać dużą wiedzą z zakresu frazeologii, słowotwórstwa i innych dziedzin języka. Jury konkursowe to ok. 60 nauczycieli języka polskiego  3 etapów edukacyjnych. Taka impreza masowa staje się doskonałą okazją do promocji szkoły. Dzieci i młodzież ze wszystkich dzielnic Warszawy i miejscowości podwarszawskich dowiadują się o istnieniu szkoły, poznają jej historię i współczesne funkcjonowanie, dlatego jako współorganizatorzy dołożyliśmy wszelkich starań, aby wypaść jak najlepiej.

Uczniowie klasy II PC z wychowawczynią

9 marca 2018 roku w godzinach 10.00 – 14.00 w budynku Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Warszawie przy ul. Księcia Janusza 45/47 odbyła się coroczna impreza - Wolskie Miasteczko Zawodów. Na zaaranżowanych przez uczniów i nauczycieli wolskich szkół zawodowych przystankach dydaktycznych, zorganizowane zostały pokazy i zajęcia warsztatowe przybliżające kształcone umiejętności i kompetencje zawodowe. Zwiedzający zapoznali się z warunkami nauki w naszej szkole i charakterystyką zawodów mechanika samochodowego oraz technika pojazdów samochodowych.

 

W 50. rocznicę wypadków marcowych z 1968 roku, w licznej grupie, bo ponad 40. osobowej, ale jednocześnie elitarnej, bo celem naszym była kultura wysoka, odwiedziliśmy Teatr Narodowy. Inscenizacja Mickiewiczowskich „Dziadów” nie pozostawiła nikogo obojętnym, z pewnością wywarła wrażenie, tylko czy pozytywne?

Czterogodzinny spektakl był wyzwaniem dla wielbicieli tradycyjnych wystawień polskiej klasyki. Ascetyczna, minimalistyczna dekoracja, elementy teatru awangardowego, groteski, a nawet parodii, budziły skojarzenia z twórczością nie wieszczów romantycznych, lecz Witkacego i Gombrowicza. Gustaw-Konrad nie cierpiał za miliony, nie utożsamiał się z ojczyzną, niewiele miał wspólnego z kochankiem romantycznym i zbawcą narodu. Adolf – w bucikach pajaca – spostponował historię Cichowskiego, odarł ją z tragizmu, nadając tej dramatycznej scenie charakter prześmiewczy. Podobne wrażenia wywoływały także inne kluczowe sceny dramatu Mickiewicza, jak np. Scena Więzienna czy Widzenie Księdza Piotra. Co mogły symbolizować nakładane nieporadnie czerwone rajtuzki przez pokornego sługę Bożego? Dlaczego Piotr Wysocki, wypowiadając ważkie słowa o „narodzie-lawie”, puszczał do publiczności oko? Czy zamiarem reżysera było zmarginalizowanie wątków narodowych? Na te pytania chyba nie znajdziemy odpowiedzi.

Po obejrzeniu tej niewątpliwie kontrowersyjnej inscenizacji dwie kwestie są pewne. Po pierwsze: pomysł nauczycielek języka polskiego, aby zastąpić przeczytanie tekstu obejrzeniem spektaklu, nie powiódł się. Uczniowie wyszli z teatru z bardzo mglistym pojęciem o istocie romantycznego dramatu Mickiewicza. Po drugie: tej inscenizacji „Dziadów” z pewnością nikt, żadna ambasada obcego państwa nie zdejmowałaby z afisza, nie byłoby wypadków marcowych, strajków studentów i innych tragicznych w skutkach następstw. W Teatrze Narodowym, w dramacie narodowym, wątków narodowych albo zabrakło, albo zostały sparodiowane, ukazane groteskowo, prześmiewczo. 

Gwoli sprawiedliwości trzeba dodać, że część młodzieży oceniła czas spędzony w teatrze jako nie do końca stracony.

Miłośnicy Melpomeny z Samochodówki  

Uczniowie klas czwartych uczestniczyli w  specjalnym pokazie filmu pt. „Freya – miłość w czasach oporu”, który odbył się 7 marca 2018 roku w kinie Atlantic. Projekcję zorganizowała Fundacja „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego we współpracy ze Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej.

„ FREYA - miłość w czasach oporu” to film dokumentalny, który prezentuje historię Freyi von Moltke oraz jej męża Helmutha Jamesa, opozycjonisty zamordowanego przez nazistów w 1945 r.. Helmuth James von Moltke już w momencie przejęcia władzy przez Hitlera rozpoznał związane z tym niebezpieczeństwo dla Niemiec i całej Europy. Był jednym z twórców antynazistowskiej grupy, nazwanej potem Kręgiem z Krzyżowej. Jego żona, Freya, również zaangażowana w działania Kręgu, była gospodynią obrad grupy w dolnośląskim majątku rodzinnym w Krzyżowej. Trzynaście lat małżeństwa, wspólne zaangażowanie w opozycję antyhitlerowską, szczególnie zaś ostatnie miesiące Helmutha Jamesa, spędzone w więzieniu w oczekiwaniu na śmierć, to dramatyczne apogeum filmu, opowiedziane przez 90-letnią Freyę oraz przez poruszające fragmenty listów, jakie na pożegnanie pisali do siebie w pełnej świadomości bliskiego końca. Freya opowiada w filmie o całym swoim życiu, o dzieciństwie, o swej wielkiej miłości, która przetrwała śmierć i towarzyszyła jej przez całe życie, o tułaczce i nowej ojczyźnie w amerykańskim Vermont, o spotkaniach z Polską, i o tym, co było największą radością ostatnich 20 lat życia – powstaniu Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży w dolnośląskiej Krzyżowej, który odwiedzała regularnie aż do 2004 r. Zmarła w styczniu 2010 r. w wieku prawie 99 lat. Jej pełną życia i humoru opowieść uzupełnia w filmie syn, Helmuth Caspar von Moltke.

Film, przez pryzmat osobistych przeżyć bohaterów przedstawia historię niemieckiej grupy opozycji antynazistowskiej, nazwanej Kręgiem z Krzyżowej. Nielicznej grupy odważnych ludzi, którzy swój sprzeciw wobec rządów Hitlera wywodzili nie tylko z troski o przetrwanie Niemiec, lecz ze swego oporu wobec zła. Za ten moralny sprzeciw wielu z nich zapłaciło życiem.

Po projekcji odbyło się spotkanie z twórcami filmu, Antje Starost i Hansem Helmutem Grotjahnem, którzy opowiadali o swoich spotkaniach z Freyą von Moltke i o tym, jak powstawał film.

 
 

KATYŃ.   5 MARCA – DZIEŃ  PAMIĘCI

   Jako laureaci dzielnicowej edycji konkursu  KATYŃ. PRAWDA  I  PAMIĘĆ  zostaliśmy zaproszeni do Sali Kolumnowej Sejmu RP na konferencję poświęconą pamięci bohaterów, którzy zginęli w Katyniu. Konferencja odbyła się dokładnie w 78 rocznicę podpisania zbrodniczego rozkazu,
w wyniku którego zginęło ok. 22 000 polskich oficerów, wysokiej rangi urzędników państwowych, przedstawicieli polskiej inteligencji. Zbrodnia została starannie przemyślana i przygotowana. Na śmierć skazani zostali ci Polacy, którzy stanowili elitę narodu, którzy dążyli do utrzymania niepodległej Polski i nie rokowali nadziei, że dadzą się złamać władzy sowieckiej. Było to uderzenie w polskie zdolności państwowotwórcze i utorowanie drogi ZSRR, aby mógł podporządkować sobie tę niepokorną Polskę.

   Główny organizatorzy  konkursu i konferencji: Warszawska „SOLIDARNOŚĆ” Oświatowa i Fundacja GOLGOTA WSCHODU przypomnieli nam początki ujawniania zbrodni katyńskiej i upamiętniania tego haniebnego wydarzenia. Inicjatorem był śp. Ksiądz Zdzisław Peszkowski. Wszystkim działaniom przyświecało hasło: PRAWDA.PRAWO.PAMIĘĆ.PRZEBACZENIE.POJEDNANIE. Ikoną, symbolem zbrodni katyńskiej jest Matka Boska Katyńska ( zdjęcie poniżej ), która tuli głowę oficera za śladem zdradzieckiego strzału.

   Ważną częścią konferencji była sprawa tzw. kłamstwa katyńskiego. Ze smutkiem przyjęliśmy wyniki badań, wskazujących, że do tej pory aż 10% Polaków ( głównie młodzi ! ) nie ma żadnej wiedzy na temat Katynia, a jest też niemała grupa, która wierzy, że mordu dokonali Niemcy.

   Wiemy, że naszym obowiązkiem jest głosić prawdę. Niepamięć zagraża tożsamości
i niepodległości narodu. Z takim głębokim przeświadczeniem wyszliśmy z Sali Kolumnowej Sejmu RP.

 

Laureaci konkursu, uczniowie II PC z wychowawczynią

                 

W dniu 6 marca 2018 roku uczniowie klasy 2 BRD wraz z wychowawcą uczestniczyli w uroczystym otwarciu wystawy "Drogi do Niepodległej" w Centrum Szkolenia Policji w Legionowie. Przybyłych gości przywitał inspektor Marcin Szyndler - Zastępca Komendanta CSP. Otwarcie ekspozycji poprzedził tematyczny wykład inauguracyjny. Wystawa została przygotowana we współpracy z Muzeum Niepodległości w Warszawie dla upamiętnienia jednego z najważniejszych wydarzeń w historii Polski.

Serdecznie dziękujemy za zaproszenie.