„Co się odwlecze, to nie uciecze” – w myśl tego staropolskiego porzekadła apel z okazji Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego odbył się, ze względu na ferie zimowe, dopiero 5 marca 2020r. Towarzyszyło mu hasło: „Ojczyzna – polszczyzna w stulecie odzyskania niepodległości”.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to święto obchodzone na całym świecie 21 lutego. Zostało ono ustanowione przez UNESCO w celu upamiętnienia śmierci pięciu studentów, którzy domagali się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego.
Naszą podróż z językiem polskim przez stulecia rozpoczęliśmy od etymologii i korzeni polszczyzny. Przywołaliśmy historię naszego języka, a także nazwiska wybitnych twórców, którzy przyczynili się do ukształtowania języka literackiego. Uczniowie kl. 1GToy i 1GB2 zaprezentowali wzorcową recytację Carmen Patrium, czyli „Bogurodzicy”. Ojczysty w niewoli, „Rota” – to kolejne etapy naszej podróży z polszczyzną. Przyjrzeliśmy się stanowi języka polskiego w II Rzeczypospolitej, gdy poeci mogli już zrzucić „Płaszcz Konrada”, a poezja wyszła na ulicę i zawitała do kabaretu. Kres karnawału słowa położył wybuch drugiej wojny światowej, język polski znów stał się tarczą, a młodzi Polacy „kamieniami przez Boga rzucanymi na szaniec”. Po zakończeniu wojny kolejnym trudnym wyzwaniem dla Ojczyzny-Polszczyzny stała się nowomowa i socrealizm.
Wędrówkę z językiem polskim przez stulecia zakończyliśmy oglądem współczesnego stanu naszego języka Ojczystego. Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, jaka jest pozycja języka polskiego wśród innych języków europejskich? Poznaliśmy nasze mocne i słabe strony, a także najważniejsze zagrożenia dla współczesnej polszczyzny, którymi są wulgaryzacja i natrętna anglicyzacja. Przywołaliśmy również młodzieżowe słowa roku 2019: „alternatywka”, „jesieniara” i „eluwina”. Samokrytycznie spojrzeliśmy na dyskredytujące błędy językowe, a na koniec kilku śmiałków zmierzyło się z łamańcami językowymi.
Organizatorki:
Maria Roguś
Agnieszka Mroczkowska-Wiklak